همه ساله چنین روزی به عنوان روز طبیعت در ایران گرامی داشته می شود . ایرانیان از دیر باز روز سیزدهم فروردین را گرامی می داشتند و آن را نمادی از گذر از بروج دوازده گانه می پنداشتند . بنابراین در ابتدای سال و پس از گذشت نخستین دوازده روز، روز سیزدهم را روز طلب باران تلقی می کردند و به همین دلیل در دامان طبیعت به دنبال نعمات الهی روان می شدند .
گفته اند ایرانیان باستان نیز سیزدهم فروردین را جشن می گرفتند. بر خی از اعمال این روز که امروزه نیز بقایای آن باقی مانده است، مفاهیمی اساطیری دارند ؛ به طور مثال به آب افکندن سبزه ، نشانگر اعطای فدیه به ایزد آب یا آناهیتاست . شاید بنا بر برخی اساطیر ایرانی نیز بتوان گفت ، عمر جهان هستی دوازده هزار سال است . ایرانیان باستان معتقد بودند پس از این مدت " سوشیانت" ظهور و اهریمن را نابود خواهد کرد . به نظر می رسد روز سیزدهم، نمادی از هزاره سیزدهم و آغاز جهان بدون اهریمن و سرشار از عدالت باشد . برخی خرافه ها نیز بر این امر تاکید دارند که روز سیزدهم دچار نحسی است و مردم به منظور دچار نشدن به نحسی مزبور به خارج از خانه خود گریزان می شدند که البته به نظر این امر تا حدود زیادی دور از ذهن می نماید .
همه ساله مردم ایران چنین روزی به همراه خانواده خود در دامان طبیعت سیر می کنند . این روز در ایران به روز طبیعت نام گرفته است .